W aktualnym orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, zgodnie z którym dany obiekt może stanowić budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wyłącznie wtedy, gdy został wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Wynika to z definicji obiektu budowlanego zawartej w art. 3 pkt 1 ustawy – Prawo budowlane. Art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi natomiast, że opodatkowaniu podlegają obiekty budowlane. Sądy interpretują zatem te przepisy w ten sposób, że każda budowla (niezależnie od tego czy na gruncie prawa budowlanego będzie stanowiła obiekt budowlany czy urządzenie budowlane), aby podlegała opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, powinna spełniać powyższą przesłankę. Trzeba zatem w toku postępowania podatkowego wykazać fakt wzniesienia z użyciem wyrobów budowlanych.

Okoliczność ta szczególnie często podnoszona jest przez podatników i ich pełnomocników w sporach dotyczących opodatkowania obiektów noszących cechy urządzeń technicznych. Przykładami, z którymi mamy do czynienia bardzo często są zbiorniki czy urządzenia elektryczne (transformatory, rozdzielnie, dławiki itd.), chociaż problem może dotyczyć znacznie szerszego zakresu przedmiotów. Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że urządzenia te – w całości wytworzone w specjalistycznym zakładzie, dostarczone na plac budowy jako gotowe i tam wmontowane (np. w stację elektroenergetyczną czy posadowione na fundamencie) – nie mogą posiadać cech wyrobów budowlanych.

Pogląd ten jest jednak zupełnie błędny.

System dopuszczania do obrotu wyrobów budowlanych jest skomplikowany. Regulują go nie tylko przepisy polskie (ustawa – Prawo budowlane, ustawa o wyrobach budowlanych), ale również europejskie (w szczególności Rozporządzenie 305/2011). Nie są to również przepisy prawa podatkowego, ale wchodzące w zakres zupełnie innej gałęzi – prawa budowlanego. Ogromny problem z ich właściwym rozumieniem mają w związku z tym nie tylko samorządowe organy podatkowe odpowiedzialne za wymiar podatku od nieruchomości, ale również sądy administracyjne orzekające w tych sprawach. Skutkuje to nagminnym uchylaniem decyzji wójtów, burmistrzów i prezydentów miast tylko dlatego, że nie udowodnili oni wzniesienia danej budowli (lub jej części) z użyciem wyrobów budowlanych. Powyższe podejście poniekąd – jak już wspomnieliśmy – wynika z intuicji, która podpowiadać może, że urządzenia techniczne nie mogą posiadać cech wyrobów budowlanych.

Okazuje się jednak, że w praktyce jest zupełnie inaczej. Analiza orzecznictwa sądowego prowadzi do wniosku, że wiele z tych decyzji można było w prosty sposób „uratować”, sięgając po opinię biegłego, za pomocą której możliwe byłoby udowodnienie kluczowych przesłanek. Dodatkowo, istnieje szereg dokumentów budowlanych, do których posiadania zobowiązany jest każdy podatnik, dzięki którym wykazać można, że albo całe urządzenie stanowi wyrób budowlany albo do jego wytworzenia użyto wyrobów budowlanych.

Nasi biegli posiadają bogate doświadczenie w przygotowywaniu opinii w zakresie spełniania przez dane urządzenie wymogu wzniesienia z użyciem wyrobów budowlanych. Podpowiemy również jakie dokumenty organ podatkowy powinien uzyskać od podatnika, aby zdobyć dodatkowe dowody, które pomogą rozstrzygnąć tę kwestię.

Zapraszamy zatem do kontaktu z naszymi specjalistami. Z przyjemnością opowiemy Państwu o dalszych szczegółach współpracy.